امر به معروف و نهی از منکر
امام علی علیه ا لسلام
(ابن جریر طبری در تاریخ خود از عبدالرحمان بن ابی لیلی فقیه نقل کرد ،که برای مبارزه با حجاج به کمک ابن اشعث برخاست ، برای تشویق مردم گفت من از علی علیه السلام «که خداوند درجاتش را در میان صالحان بالا برد ، و ثواب شهیدان و صدیقان به او عطا فرماید » در حالی که با شامیان روبرو شدیم شنیدم که فرمود )
ای مومنان !هر کس تجاوزی را بنگرد ، وشاهد دعوت به منکری باشد ، و در دل آن را انکار کند خود را از آلودگی سالم داشته است ، و هر کس با زبان آن را انکار کند پاداش داده خواهد شد ، و از اولی برتر است ، و آن کس که با شمشیر به انکار برخیزد تا کلام خدا بلند و گفتار ستمگران پست گردد ، او راه رستگاری را یافته و نور یقین در دلش تابیده .
گروهی ، منکر را با دست و زبان وقلب انکار می کنند ،آنان تمامی خصلت های نیکو را در خود گرد آورده اند .گروهی دیگر ، منکر را با زبان و قلب انکار کرده ، اما دست به کاری نمی برند ، پس چنین کسی دو خصلت از خصلت های نیکو را گرفته و دیگری را تباه کرده است .و بعضی منکر را تنها با قلب انکار کرده ، و با دست و زبان خویش اقدامی ندارند ،پس دو خصلت را که قلب و دست رها ساخته اند که چنین کسی از آنان ، مرده ای میان زندگان است .
و تمام کارهای نیکو ، و جهاد در راه خدا ، برابر امر به معروف و نهی از منکر ، چونان قطره ای بر دریای مواج و پهناور است ، و همانا امر به معروف و نهی از منکر ، نه اجلی را نزدیک می کنند ،و نه از مقدار روزی می کاهند ، و از همه ی اینها برتر ،سخن حق در پیش روی حاکمی ستمکار است .
